TKS był ulepszoną wersją czołgu TK-3. Został skonstruowany w Biurze Studiów PZInż przez zespół pod kierunkiem inż. Edwarda Habicha. Główną zmianą było modernizacja kształtu przedniej części kadłuba i wymiana silnika oraz dodanie peryskopu dla dowódcy. Produkcja seryjna ruszyła w 1934. Wyprodukowano łącznie ok. 300 egzemplarzy. Ponieważ uzbrojenie czołgu TKS uznano za niewystarczające 23 TKS-y zostały w 1939 przezbrojone w polski nkm wz. 38FK kal. 20 mm.
Na podwoziu czołgu TKS powstał ciągnik artyleryjski C2P.
W kampanii wrześniowej 1939 w czołgi TKS były uzbrojone pancerne jednostki rozpoznawcze przydzielane do brygad kawalerii i dywizji piechoty, a także samodzielne kompanie czołgów rozpoznawczych. Zdobyte przez Niemców egzemplarze zostały przebudowane na ciągniki artyleryjskie lub sprzedane do Chorwacji gdzie używała ich Redarstevna Straža.
| Silnik | Polski Fiat 122BC |
| Moc | 45 KM |
| Długość | 2,56 m |
| Szerokość | 1,76 m |
| Wysokość | 1,33 m |
| Masa bojowa | 2 650 kg |
| Prędkość maks. | 45 km/h |
| Uzbrojenie | nkm wz. 38FK kal. 20 mm, karabin maszynowy wz. 25 |
| Załoga | 2 osoby |
Poniżej: lekka drezyna pancerna torowo-terenowa TK czyli TKS osadzony na prowadnicy szynowej, nazywanej były też: "autotransport kolejowy czołgu TK".
